Epokowy projekt Carlosa M. Quinteli wchodzi na ekrany polskich kin 15 kwietnia 2016 roku (dystrybucja: Stowarzyszenie Nowe Horyzonty).
Inne, nowoczesne oblicze kubańskiej melancholii ruin - Juragua, upadłe miasto zbudowane od zera w latach 80. przy pierwszej na Kubie elektrowni atomowej, niedokończonej wskutek upadku ZSRR. Trzy pokolenia Kubańczyków tkwią w niewielkim pracowniczym mieszkaniu. Opiekujący się złotą rybką staruszek Otto, bezrobotny inżynier bez perspektyw Rafael i najmłodszy, opuszczony przez dziewczynę Leo - dziadek, ojciec i syn - zmuszeni są żyć razem. Dławieni frustracją i brakiem nadziei, nieustannie konfrontowani z przeszłością, szukają w niej punktu zaczepienia. Ich wspomnienia ilustrowane są fragmentami starych reportaży z kubańskiej telewizji, w których propagandowy entuzjazm nadaje atomowemu projektowi niemal erotyczną aurę. Upadek projektu narusza przede wszystkim istotę męskości bohaterów. Carlos M. Quintela tworzy egzystencjalną metaforę - Kuba od lat znajduje się w sytuacji patowej, a jego rodakom do przetrwania zdaje się wystarczać absurdalny humor wymieszany z tęsknotą za minionym.
Media o filmie:
"Na wpół fabularny, na wpół dokumentalny portret oszukanych przez płomienne, komunistyczne idee, mieszkańców kubańskiej, betonowej prowincji. Obraz egzystencjalnej beznadziei, która wraz z socjalistycznym mitem o chwale i dobrobycie, gnije, marszczy się i wymiera. Warto. Poszerzcie swoje horyzonty." (Kajetan Obarski, obszary.com)
"Życie w cieniu nieukończonej elektrowni atomowej. Juragua, wymarłe miasteczko, na który zapadł wyrok w latach 80., gdy Związek Radziecki przestał wspierać kubański rząd. Kubańczyk umiejętnie wydobywa absurdalny humor i melancholią ze staniu zawieszenia, w którym żyją jego bohaterowie. Trzej mężczyźni dzielą niewielkie pracownicze mieszkanie. Najstarszy opiekuje się złotą rybką, reprezentant średniego pokolenia jest bezrobotnym inżynierem bez perspektyw, a najmłodszy ma złamane serce. "Epokowy projekt" to sympatyczna obyczajowa komedia z surrealistycznymi, industrialnymi krajobrazami Kuby w tle." (Mariusz Mikliński, "Aktivist")
"Trzech mężczyzn - trzy pokolenia Kubańczyków - zamieszkuje malutkie mieszkanie na osiedlu robotniczym. Osiedlu wybudowanym dla pracowników elektrowni atomowej. Samej elektrowni jednak nigdy nie oddano do użytku, ale bloki razem z ich mieszkańcami zostały. W filmie Epokowy projektteraźniejszość przeplata się z przeszłością - czasami przyjaźni kubańsko-radzieckiej i wielkich socjalistycznych planów. To także rzecz o męskości w wielu jej wymiarach. O uczuciach ojcowskich, o młodzieńczej wściekłości i o starości. O tym, jak bardzo surrealistyczna w konsekwencjach może być inżynieria społeczna." (Joanna Skupińska, iberoameryka.com)